Por Luisa Aguado
Cambioume si, cambioume algo. Varioume o facer, o ser… Vivir nun ou outro lugar transfórmache, claro que si, pero somos escravos dos nosos costumes. Porque?. Non nos gusta sentirnos inseguros…Eses costumes traballados, pulidas día a día son a base da nosa seguridade ou iso parécenos. Ao longo do tempo imos matizando o noso carácter, asentando as bases dos nosos ideais, dos nosos valores. Pero que pasa se un día fallan?. Non pasa nada, a nave da apertura está disposta a partir. Abrete ao mundo, a vida non é ríxida senón un conxunto de estacións no noso interior, unha amálgama de sentimentos, ideas, emocións, crenzas, valores…Somos tanto e non nolo cremos. Poderíamos ser a engrenaxe perfecta, a máquina puída que día a día se mellora e crece. Non nos consideramos sabios, por iso e aí o motivo das nosas desgrazas. Non nos queremos o suficiente e andamos por aí alardeando do que non somos e desprezando o que somos. Que levamos oculto? Descubrámolo. Queremos ser mellores que o outro?, esforcémonos. A competitividade desleal non nos fai falla. Ensuciarnos, no barro enchernos de inmundicia para dicir que somos mellor que o outro. Somos seres únicos. “Non existe no Universo ninguén, absolutamente ninguén igual que ca ti” dicía Chopra e sendo iso certo deberiamos levar o orgullo por bandeira e potenciar o bo do noso carácter, rescatar as zonas perdidas do noso ser e ofrecernos nutrición espiritual e mental, da boa. Digo da boa porque non serve calquera cousa. O que es é o que dás aos demais. Non pidas a ninguén o que o teu non es capaz de ofrecer. Se sabes gobernar a túa mente, a raíña do noso carácter, conseguiremos chegar ao cabo do mundo. Apoiados no corazón seremos seres indomables dese mundo ideal pero real que a base de traballo e esforzo realízase cada día, regálase ao outro e entusiásmase co novo. Entrégache, dá, esfórzache, cre, loita por unha mente e un corpo san e serás o mellor orgullo de ti mesmo. Sereno e grande. Sempre avanzando cara ao Porvir.
Artigo baixo R. P. Intelectual da autora
