Esforzo, ilusión e excelencia: a viveirense Virginia Fernández chega ao nivel Brevet 4 da FIG
A figura de Virginia Fernández, viveirense de longa traxectoria vinculada á ximnasia rítmica, acaba de acadar un dos recoñecementos máis esixentes que concede a Federación Internacional de Ximnasia. Converteuse na única xuíza internacional Brevet 4 da provincia de Lugo, un logro que, segundo recoñece ela mesma, non viviu como un mérito exclusivamente persoal, senón como unha responsabilidade compartida: "Non o sentín como algo que fose só meu, senón como unha oportunidade para seguir medrando e aportar un pouquiño máis á ximnasia lucense e galega".
O camiño cara a esta certificación, que poucos xuíces logran superar, non foi sinxelo. Virginia describe que, cando recibiu a noticia da súa selección para realizar o exame, en pleno mes de agosto, uníronse dúas emocións intensas: por unha parte a ledicia, por fin visible tras semanas de estudo constante; pola outra, a carga de responsabilidade que supuña representar á Federación Galega de Ximnasia. Afirma que "eles confiaban plenamente en min e eu non sabía se isto podería facerse realidade", e engade que o que lle quedou claro desde o primeiro momento é que o obxectivo era dar o mellor de si mesma, fose cal fose o resultado final.
Un proceso de estudo exixente e silencioso
A preparación para obter o nivel Brevet 4 é longa, técnica e moi meticulosa. Virginia non oculta que un dos maiores desafíos foi enfrontarse ao espesor teórico do Código de Puntuación: "Hai moita letra pequena e é imprescindible dominar tanto a dificultade como o artístico e a execución, tanto en individual como en conxunto". Lembra que a cantidade de vídeos que hai que puntuar é "infinita" e recoñece que, ao principio, todo aquilo "impón un pouco".
Con todo, asegura que a clave foi a constancia e a capacidade de aceptar que o control absoluto non existe. Confesa que para ela "o máis difícil foi asumir que non podía controlalo todo e que tiña que ir paso a paso". Cada erro foi parte do proceso e cada avance, por pequeno que fose, un recordatorio de que o esforzo ía dando froitos.
"Hai moita letra pequena e é imprescindible dominar dificultade, artístico e execución tanto en individual como en conxunto."
Unha vida vencellada á ximnasia desde a infancia
A historia de Virginia co deporte non comeza agora, nin sequera na súa etapa como xuíza. A súa relación coa rítmica remóntase á infancia, cando adestraba con Mari Carmen Chipe na antiga OJE. Anos máis tarde, a adestradora Rocío Serra ofreceulle a oportunidade de entrar no Clube Cabriola para traballar con nenas. Foi nese momento cando descubriu outro xeito de vivir o deporte, e recoñece que Rocío "foi quen me enchufou en vena este deporte", unha aprendizaxe pola que di estar "enormemente agradecida".
Ese camiño levou, tempo despois, á creación do Clube Ximnasia Viveiro, onde Virginia puido aplicar todo o aprendido ao longo de anos de dedicación. Co paso do tempo, decidiu deixar a faceta de adestradora para emprender o camiño da arbitraxe, un ámbito que comezou "por curiosidade" e que acabou descubrindo como outra paixón máis. Desde 2010 conta coas diferentes titulacións autonómicas e nacionais, e actualmente exerce como xuíza independente, o que lle permite colaborar con calquera club galego que solicite asesoramento técnico.
Un impacto positivo para Viveiro e a Mariña
Preguntada polo que pode supoñer este éxito para a comarca, Virginia móstrase prudente pero optimista. Afirma que, se o seu logro serve para motivar a outras persoas a formarse ou a manter viva a chama da rítmica na zona, xa se dará por satisfeita. Lembra que, ano tras ano, son moitas as licenzas deportivas que se tramitan a nivel escolar e de promoción, o que revela que existe unha base sólida: "O que pediría para a comarca é que os clubs contasen con máis recursos e que se valorase o traballo das e dos adestradores, que son fundamentais no desenvolvemento do deporte base".
"Comecei na arbitraxe por curiosidade e acabei descubrindo que tamén me apaixona."
A dificultade de avaliar á velocidade do movemento
As competicións de ximnasia esixen precisión, seguridade e capacidade de decisión inmediata. A normativa internacional cambia cada ciclo olímpico, e os xuíces deben reciclarse cada catro anos, repetindo o proceso de obtención da titulación. Virginia admite que manter todo actualizado é un desafío constante.
Un dos aspectos máis complexos é a rapidez coa que se deben tomar decisións durante a competición. Detalles técnicos que pasan nun par de segundos e que poden condicionar a nota final. Ela mesma explica que "cando algo se nos escapa, porque somos persoas e cometemos erros, sempre debemos resolver a favor da ou do ximnasta". Para ela, esta é unha regra ética imprescindible.
Referentes que inspiran desde o traballo silencioso
Aínda que recoñece admiración por moitísimas persoas, non necesariamente polas máis mediáticas, Virginia destaca a importancia daqueles que, como ela, traballan en silencio. Cita a Elena Sierra e Sandra Estrada, xuízas galegas Brevet 3, de quen afirma que a inspiran pola ética, a profesionalidade e o respecto polo deporte. Tamén menciona compañeiras e compañeiros do ámbito nacional cos que comparte aprendizaxes e confidencias, aínda que evita dar nomes: "Eles xa saben quen son", comenta entre risas.
Unha mensaxe para as nenas que soñan con chegar lonxe
Virginia conserva unha visión moi clara sobre o que significa avanzar neste deporte, especialmente para as máis pequenas. Di que o importante é soñar en grande, pero sen esquecer o goce do proceso. Define a ximnasia como un deporte esixente pero marabilloso, onde o valor dunha boa compañía e dun bo equipo é imprescindible. Recorda que "o éxito non sempre é unha medalla", senón tamén mellorar un pouco cada día, atreverse a probar cousas novas e manter a ilusión viva.
"Moitos detalles pasan en cuestión de segundos e tes que ter moita seguridade."
Un futuro sen présas, pero con profesionalidade
Aínda que xa alcanzou o nivel Brevet 4, Virginia non ten présa por chegar máis arriba. Explica que agora o seu obxectivo é gañar experiencia en competicións, consolidar o aprendido e seguir mellorando. Se no futuro xorde a posibilidade de avanzar a outros niveis, será benvida, mais insiste en que quere facelo "con responsabilidade e humildade".
Antes de rematar, quixo deixar un agradecemento especial á Federación Galega de Ximnasia, que a fai sentir "como na casa" en cada competición. Tamén menciona a Óscar, Marina e Julián, que a apoiaron durante todo o proceso: "Aguantaron a presión que supuña enfrontarme a este reto", di, subliñando a importancia do apoio emocional nas metas máis difíciles.
Con esta nova certificación, Virginia Fernández non só eleva o nome de Viveiro e da provincia de Lugo no panorama internacional, senón que reforza a presenza galega nun dos deportes máis técnicos e apaixonantes. O seu exemplo fala de esforzo, de disciplina e, sobre todo, dun amor profundo pola ximnasia rítmica.