O Goberno central alega que a medida é desproporcionada, non considerou os posibles impactos sobre a frota pesqueira e vulnera os principios da Política Pesqueira Común de buscar un equilibrio entre a protección da biodiversidade mariña e o mantemento da pesca sostible.
O Goberno de central interpuxo ante o Tribunal de Xustiza da Unión Europea (UE), mediante rexistro telemático, o recurso de anulación contra o Regulamento de Execución 2022/1614 da Comisión Europea que prohibe a pesca en 87 áreas da plataforma atlántica en profundidades comprendidas entre 400 e 800 metros, consideradas como ecosistemas mariños vulnerables.
O Goberno de España mostrou a súa desconformidade, en todo momento, con este regulamento que entrou en vigor o 9 de outubro, tras a súa publicación no Diario Oficial da Unión Europea (DOUE) o pasado 19 de setembro.
Desde o Ministerio de Agricultura, Pesca e Alimentación considerouse a veda da pesca nas zonas fixadas polo regulamento como desproporcionado e inxusto por non contar coa información científica máis actual dispoñible, non contar cun informe de impacto e vulnerar, desta forma, os principios da Política Pesqueira Común (PPC) que establece o necesario equilibrio, nas decisións que se adopten, entre a protección da biodiversidade mariña e o mantemento da pesca sostible.
A demanda, que pola súa complexidade técnica ha requirido un intenso e coordinado traballo entre os servizos do Ministerio de Agricultura, Pesca e Alimentación, o Instituto Español de Oceanografía e a Avogacía do Estado pon de relevo as deficiencias de fondo e de forma nas que incorrería a Comisión Europea na elaboración deste acto de execución.
España expón na súa demanda as razóns fundamentadas polas que se considera que se debe anular este regulamento de execución, que vulnera as disposicións do Regulamento 2016/2336 (“Regulamento base”), así como o principio de proporcionalidade, que é un dos principios xerais do Dereito da Unión, co obxectivo de que os actos das institucións comunitarias adecúense aos obxectivos perseguidos pola norma e que, por tanto, as medidas adoptadas sexan proporcionadas aos obxectivos perseguidos.
O Goberno entende que a medida recorrida non é coherente cos obxectivos que ha de perseguir (a necesaria protección dos recursos pesqueiros e a actividade pesqueira sostible) e que están recollidos tanto no regulamento basee como nas resolucións aprobadas pola Asemblea Xeral das Nacións Unidas e polas directrices internacionais para a Ordenación das Pesqueiras de Augas profundas en Alta Mar da Organización de Nacións Unidas para a Agricultura e a Alimentación (FAO).
Entende que non o fai porque o obxectivo establecido é o da protección dos ecosistemas mariños vulnerables, así como as zonas nas que sexa posible que existan, dos efectos negativos “considerables”, “importantes” ou “significativos” que puidesen ter determinadas artes de pesca de fondo.
O Goberno considera que a falta de proporcionalidade faise evidente no caso das artes fixas de fondo, cuxo impacto adverso significativo non foi establecido nin polo Consello Internacional para a Exploración do Mar (CIEM) nin pola Comisión Europea, e cuxa actividade non foi tida en conta á hora de deseñar os escenarios de actuación posibles.
O erróneo deseño deste regulamento provoca o paradoxo de que, a pesar de que foi concibido para atender a unhas circunstancias específicas que concorren no arrastre de fondo, foron o palangre e outras artes fixas de fondo as que resultaron seriamente afectadas ao verse privadas dos seus caladoiros habituais. A pesca de arrastre, que faena ata os 400 metros de profundidade, non se ve apenas afectada por este regulamento.
A proporcionalidade tamén ha de asegurarse no que se refire á consideración dos tres piares da Política Pesqueira Común, a sustentabilidade ambiental, a xeración de beneficios económicos e sociais e de emprego. Considérase que este equilibrio non foi tido suficientemente en conta á hora de redactar un regulamento que carece da mínima análise de impacto socioeconómico sobre a frota afectada.
En relación coa utilización do mellor coñecemento científico dispoñible, o CIEM recoñece no seu informe que non tivo en conta a actividade pesqueira con artes fixas no deseño dos escenarios. Esta actividade pesqueira non ten un impacto adverso significativo, e ignorar a información supón unha vulneración das normas establecidas no regulamento basee.
Do mesmo xeito, a demanda presentada por España tamén cuestiona a proporcionalidade do sistema de determinación das zonas de ecosistemas mariños vulnerables, posto que os polígonos identificados non son uniformes en función da latitude, xerando áreas de veda moito mais extensas nas augas españolas que noutras latitudes máis ao norte. Esta metodoloxía provoca, en último termo, o peche de zonas excesivamente amplas ao redor de onde se detectaron ecosistemas vulnerables e que afecta especialmente a España pola súa menor extensión da plataforma continental.
Tamén se cuestiona que non se utilizou a mellor información dispoñible como a proveniente de proxectos tales como INDEMARES e INTEMARES, de coñecemento do medio mariño para a xestión de espazos da Rede Natura 2000, que son cofinanciados pola Unión Europea e cuxos datos permitirían unha mellor toma de decisións.
Igualmente, na demanda cuéstionase o feito de que o regulamento basee poida establecer unha prohibición indiscriminada entre as distintas artes, sen que iso vulnere as disposicións da Política Pesqueira Común e unha vez máis, o principio de proporcionalidade. Do mesmo xeito, expón a cuestión de que a elección realizada por parte da Comisión Europea sobre os escenarios recolleitos no informe do CIEM sexan propios dun acto de execución.
En calquera caso, en liña co compromiso do Goberno de España para coa sustentabilidade e protección dos ecosistemas mariños, España seguirá, en paralelo ao percorrido xudicial da demanda, traballando e colaborando coa Comisión Europea para poder conseguir unha solución canto antes para que o sector pesqueiro español e comunitario non se vexa afectado por esta inxusta situación.
