Os sindicatos de Salvamento Marítimo veñen de remitir unha carta ao recentemente nomeado Director Xeneral da Mariña Mercante, Gustavo Santana Hernández, presidente do E.P.E. Sociedade de Salvamento e Seguridade Marítima, Sasemar, para solicitar a súa mediación no conflito orixinado no colectivo do persoal controlador de Tráfico Marítimo que de non resolverse; “poñerá en risco o sistema de gardas que durante 30 anos permitiu a cobertura 24 horas ao día, 365 días ao ano dun servizo esencial, cuxa finalidade é a seguridade da vida humana na mar e a loita contra a contaminación dun espazo marítimo tres veces superior ao territorial do noso país”, din dende os colectivos.
Unha situación inédita na longa historia do salvamento marítimo en España, motivada pola incapacidade da dirección de optimizar os recursos humanos e “ao noso entender, derivada tanto da pouca ou nula presenza de mariños na toma de decisións a conta da xenerosa política de cadeiras de brazos e despachos que desde a mesma vénse desenvolvendo nos últimos anos, que está a provocar que queden gardas desatendidas nos centros de coordinación de salvamento marítimo con graves consecuencias para a xestión das emerxencias marítimas de salvamento e de catástrofes ambientais como as provocadas polo buque Prestige”.
Para CCOO, UGT, SSM e CSIF esta decisión unilateral da actual dirección de Sasemar rompe o uso e o bo costume establecido, que permitiu realizar con profesionalidade “o noso traballo durante tres décadas, ao deixar de recoñecer que é de aplicación o artigo 19 traballo a quendas do RD 1561/1995 de xornadas especiais para o persoal de control de tráfico marítimo”.
As características do posto de traballo de persoal controlador nas torres de salvamento marítimo, fai que sexa requisito imprescindible ter experiencia profesional na mariña mercante. Os centros de traballo atópanse situados preto de a mar e dos seus usuarios. Un total de 350 efectivos repartidos por todo o territorio nacional en 20 centros de coordinación, dos que un número importante ten a súa residencia familiar fose da cidade ou da comunidade autónoma na que prestan os seus servizos e que poden tardar máis de 15 anos en conseguir un traslado definitivo. Isto propiciou, que desde hai tres décadas estableceuse un sistema de quendas que non só facilita a conciliación da vida laboral e persoal dos traballadores, senón que permitiu aos propios xestores destes centros de traballo manter as gardas co persoal mínimo establecido. Un sistema de organización do traballo roto por unha dirección establecida en Madrid, afastada da realidade do servizo público de salvamento na mar.
Ante esta situación e en referencia ás declaracións publicadas pola dirección da entidade nas que alega disposicións legais ao seu interese, sen ter en conta outras de superior rango e máis específicas para o seu traballo a quendas; desde CCOO, UGT, SSM e CSIF “manifestamos que non imos entrar nunha batalla de disquisicións procesuais a través dos medios de comunicación, sendo unha mostra máis da ineptitude de quen toma as decisións en Sasemar, que son incapaces de atopar outro camiño para a resolución de conflitos que o da xudicialización dos dereitos dos traballadores e traballadoras do persoal de terra do servizo público de salvamento marítimo”.
Desde os sindicatos con representación en Sasemar din que non “dubidaremos en tomar todas aquelas medidas, incluídas a mobilización, para protexer os dereitos do conxunto de servidores públicos dedicados a salvagárdaa da vida na mar”.
