O Museo de Lugo recibiu novas obras do gravador ourensán Xulio Prieto Nespereira. Trátase de nove pranchas de cinc realizadas entre os anos 40 e 70 do século XX por Prieto Nespereira, cedidas por Ángel Patricio Rodríguez Argibay.
Concretamente, engádense aos fondos do museo dúas pranchas gravadas e asinadas polo autor, unha de 16,4 x 10 cm e outra de 25 x 31 cm, así como sete pranchas de cinc orixinais con motivos diversos e distintos formatos.
Estes bens, ingresados no MPL hai semanas, xa se poden ver na sala 25 do MPL, un espazo monográfico dedicado ao autor dentro da sección de Debuxo e Gravado Galego que se pode visitar no primeiro andar.
A achega de Ángel Patricio Rodríguez Argibay, permite ampliar e complementar o discurso expositivo da sala monográfica Prieto Nespereira, creada a finais dos oitenta con obras doadas polo propio autor ao Museo de Lugo, dezanove gravados realizados coa técnica do augaforte e unha escultura
A Sala Prieto Nespereira permite coñecer todas as etapas da súa evolución dende a paisaxes fantásticas da primeira época influídas polo rico imaxinario galaico como O Peto das bruxas, as paisaxes naturalistas galegas como Praza do Campo, Camino de Covas, Santiago de Compostela, nas que segue o ronsel de Castro Gil, ata a produción non imitativa dos últimos anos.
O espazo monográfico remodelouse a finais de 2020. A actuación supuxo o reenmarcado de todas as obras expostas e o seu acondicionamento con materiais específicos como carpetas de conservación, vidros antirreflectantes con protección UV e transparentes, marcos e molduras axeitados á normativa museográfica para garantir a conservación preventiva destes bens.
XULIO PRIETO NESPEREIRA
O artista ourensán Xulio Prieto Nespereira foi fundamentalmente gravador, aínda que tamén cultivou a pintura e a escultura. Creador dunha obra longa e fecunda, Prieto Nespereira comeza a súa incursión no mundo do gravado en 1921 e algúns estudosos da súa obra distinguen cinco etapas na súa evolución estética. Unha traxectoria que o leva dende as formulacións figurativas, naturalistas e galeguistas da primeira e a segunda etapa (ata 1950) deica a procura da abstracción da última (1962-81) pasando entre 1950 e 1962 polos seus ensaios de nova figuración baseados nunha esquematización de raizame cubista e nun último momento en ensaios dun forte expresionismo.
A súa actividade como gravador é a propia dunha personalidade inqueda e activa que a cada paso vai dotando a súa obra dunha impronta máis persoal, avanzando na procura de novas técnicas e texturas e novas temáticas (series nas que afonda sobre asuntos concretos: peixes, bodegóns, o misterioso mundo das pinturas negras de Goya polas que chegou a interesarse intensamente…). Por outra parte o seu traballo de promoción e desenvolvemento do gravado foi impresionante: Fundou con Castro Gil e outros o grupo “Los 24” e formou parte da Asociación Española de Artistas Gravadores e dos Salóns do Gravado, onde suceden como director a Castro Gil.
